หวัดดีจ้า~
ตอนนี้คงสอบกันเสร็จแล้วอ่ะดิ
ตอนนี้กลังจากหิมะตกเมื่อวันนั้น....
มันก็ละลายไปหมดแล้วล่ะ สวยอยู่แค่วันเดียว เหอๆ
ส่วนอากาศก็หนาวธรรมดาเมื่อไม่มีลม
แต่ถ้าลมพัดมาเมื่อไหร่ จะกลายเป็นหนาวสุดๆ
ไม่ทราบว่าจะมีชีวิตอยู่รอดภายใต้บิลค่าไฟสุดแพงได้ต่อไปอีกนานแค่ไหน
เหอๆ....
ขอกำลังใจด่วนๆ
............................
หลังจากอยู่โอซาก้ามาครบสามเดือนแล้ว (เร็วเหมือนกันเน๊อะ)
เพิ่งจะมีโอกาสได้ไปเที่ยวโกเบอย่างจริงๆจังก็เมื่อวานนี้เอง
พอดีว่าพี่ๆสมาคมนักเรียนที่เฮียวโกะเค้าจะจัดงานเลี้ยงปีใหม่
เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา...ตอนแรกก็ไม่ได้กะจะไปหรอกเพราะว่าไม่รู้จักใคร
แต่พอดีพี่ใหม่ (เกียวโต) ชวนไป แถมยังแถมที่พักให้อีกหนึ่งคืน
คือไปค้างกับเพื่อนพี่ใหม่ที่เป็นคนฟิลิปปินส์
และวันต่อมาจะมีทัวร์เที่ยวโกเบอีก
เราก็ใจง่าย....
เค้าชวนไปก็ไป เค้าให้ไปค้างก็ค้าง เหอๆๆๆ
วันศุกร์ก็ไปกินข้าวกันที่ร้านอาหารไทยชื่อ
"บ้านสมเด็จ" ที่โกเบ
แถมด้วยมีคาราโอเกะไทยอีก....มีหรือขจีภรณ์จะพลาด
แต่คราวนี้เราว่าเรารมีมารยาทขึ้นเยอะเลยนะ
เพราะว่าไม่แย่งใครร้องแล้ว
แถมก่อนจะเลือกเพลงต่อไปยังรอให้คนอื่นเลือกไปก่อนอีกตะหาก
เหอๆ...เราเปลี่ยนไป
แล้วก็ออกจากร้านตอนเที่ยงคืนพอดีเพราะจะต้องจับรถไฟเที่ยวสุดท้ายไปบ้านเพื่อนพี่ใหม่
พอไปถึง เจ้าของบ้านก็ออกมาต้อนรับ เป็นคนฟิลิปปินส์ชื่อแมรี่
เราก็นะไม่ได้รู้จักมักจี่ไรกะเค้าเลย ก็แอบเกรงใจอยู่เหมือนกัน
แต่ก็เท่านั้นแหละ....ก็ต้องนอนบ้านเค้าอยู่ดี เหอๆ
ตกกลางคืนมีสงครามเงียบแย่งผ้าห่มกับพี่ใหม่อยู่เป็นระยะๆ
แต่รู้สึกว่าเราจะแพ้ทุกครั้งนะ เพราะเรารู้สึกว่าตัวเราหนาวไปครึ่งนึงตลอด เหอๆ
เห็นตัวเล็กๆ แรงดึงผ้าห่มเยอะเหมือนกันนะพี่ใหม่
พอถึงตอนเช้า
ตื่นมาตอบสิบโมงยี่สิบ.....
แต่นัดพี่น็อตไว้ตอนสิบเอ็ดโมง!!!
ตาลีตาเหลือก ล้างหน้าล้างตาแต่งตัวกันสุดๆ
อ่อ...ที่วันนี้จะมีไปทัวร์โกเบกันอ่ะนะ
ก็เพราะว่าพี่น็อต (เกียวโต) จะพาเพื่อนสองคนที่มาจากอเมริกามาเที่ยวกัน
รวมถึงมีพี่ๆจากเกียวโตมาอีกด้วย
เราก็เลยได้อานิสงค์นี้ไปด้วย เหอๆๆ
แต่ถึงแม้จะตื่นสาย....
ก็ยังไม่ถึงสถานที่นัดตามเวลา เชื่อไหมล่ะ อิอิ
ก็เริ่มการทัวร์จาก
China Town เลย
แต่ China Town ที่นี่แพ้เยาวราชไปเลยนะ เพราะมันเป็นแค่ถนนเส้นนึง
ที่มีการตกแต่งแบบจีน และมีคนยั๊วเยี๊ยะไปหมด
บางร้านมีคนต่อแถวรอกินตั้งแต่หัวถนนจนถึงสุดถนน...
ก็สงสัยอยู่ว่าเค้าจะได้กินกันตอนกี่โมง
ส่วนพวกเราก็แคร์ที่จำนวนคนเหมือนกัน แต่ขอเลือกคนน้อยนะ
เลยไปสุดท้ายที่ร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง ซึ่งมีซาลาเปารูปคิตตี้จัง อิอิ
จะก็อปไอเดียไปขายตอนงานลอยกระทงปีหน้าก็ไม่ว่ากัน รับรองขายดีๆ
เพราะอย่างน้อย เราแก่ป่านนี้แล้วมันก็ยังหลอกให้เราซื้อมันมากินได้ เหอๆ
เมื่อกินกันอิ่มหนำแล้วก็พากันทัวร์ต่อไปยัง
อนุสรณ์สถานเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่โกเบ เมื่อปี 1995
คราวที่แล้วจำได้ไหมที่เราบอกว่าเค้าจัดแสดงไฟยิ่งใหญ่ทุกปีที่โกเบ ชื่อ Luminalia
เพื่อเป็นการรำลึกถึงผู้เสียชีวตในเหตุการณ์นั้น
ใครจำไม่ได้กรุณากลับไปอ่านไดอารี่เราหัวข้อ "ครอบครัว" แล้วจะเข้าใจมากขึ้น อิอิ
อนุสรณ์สถานนี้เค้ายังคงเก็บรักษาซากปรักหักพังที่เกิดจากแผ่นดินไหวครั้งนั้นไว้อยู่
อย่างรูปข้างล่างนี้สังเกตุว่าเสาไฟสามสี่ต้นที่อยู่ด้านหลังมันจะเอียงๆใช่ป่ะ
นี่แหละเกิดจากเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งนั้น
รูปต่อมาถ่ายกับ
โกเบทาวเวอร์ ที่เห็นเป็นสีแดงๆข้างหลังน่ะแหละ
อยู่บริเวณ Port of Kobe เป็นสัญลักษณ์ประจำเมืองเลยนะ
อ่อ...โกเบนี่เป็นเมืองท่าแรกๆของญี่ปุ่นที่เปิดให้มีการค้ากับตะวันตกเลยนะ
นั่นทำให้สถาปัตยกรรมบางอย่างของโกเบดูเป็นตะวันตกมาก
รวมถึงภาษาที่ใช้กันในโกเบก็ไม่ได้ใช้ภาษาคันไซอย่างที่เกียวโตหรือโอซาก้าใช้กัน
ทั้งๆที่ตั้งอยู่บริเวณคันไซ...แต่กลับใช้ภาษากลาง
หลังจากนั้น....
แมรี่ก็พูดว่า "Someone is happy"
ช่ายยยยย เราเอง...พอดีนะเราร้องมาแต่เช้าแล้วว่าอยากไป
Sweet Habour Land มันคือร้านขนมที่ใหญ่มาก และมีชื่อเสียงมากของโกเบ
พอมาถึงก็ไม่วายจะดีใจ เย้ๆ ได้กินเค้กแล้ว
แต่ดีใจอยู่สักพักนึง พอเดินเข้าไปก็เจอฝูงชนจำนวนมหาศาลแย่กันซื้อ
แย่งกันนั่ง แย่งกันทำทุกอย่าง....
เอ...หรือว่าที่ขนมที่นี่มันอร่อยก็เพราะว่ามันต้องเหนื่อยก่อนตอนหาที่นั่ง
และตอนหาซื้อขนมที่อยากกินหว่า พอมานั่งกินมันก็เลยอร่อย
เหอๆ....เป็นได้นะ
อันนี้เราลืมถ่ายรูปขนมที่เราได้กินไป พอนึกได้ก็กินหมดไปซะแล้ว
เลยเอารูประหว่างซื้อมาให้ดูกันละกันเน๊อะ...
นี่คือจำนวนคนที่ยืนต่อแถวรอเข้าบริเวณ Sweet Habour Land กันอยู่
แต่อันนี้ไม่รู้ว่าเค้าโง่หรือเราเสียมารยาท เพราะตอนที่เราเข้าไปอ่ะ
เราไม่ได้เข้าประตูที่เค้ายืนต่อแถวรอกันยาวเหยียดอยู่เนี่ย
คือ...มันมีอีกประตูนึงที่มันเข้าได้ง่ะ แล้วก็ไม่ยักะมีใครเฝ้าด้วยอ่ะดิ
เอาล่ะ...
กินของหวานกันเสร็จแล้ว
ก็ไปเดินย่อยกันหน่อยที่
คิตาโน่...
คิตาโนเป็นย่านที่มีสถาปัตยกรรมแบบตะวันตก
แล้วเค้าก็ยังอนุรักษ์ตึกพวกนั้นซึ่งเคยเป็นสถานทูตของประเทศต่างๆในอดีตไว้
ทุกวันนี้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวไปแล้ว
บ้านหลังนี้จำไม่ได้แล้วว่าเป็นสถานทูตประเทศอะไร
รู้สึกว่าจะเยอรมันล่ะมั้ง เหอๆ...ใครเข้ามาดูแล้วรู้ว่ามันผิดช่วยมาแก้ด้วยนะ
บ้านหลังนี้ก็เป็นสัญลักษณ์หนึ่งของโกเบนะ นอกจากโกเบทาวเวอร์แล้วน่ะ
หลังจากนั้นก็มืดพอดี...รวมทั้งหิมะที่เริ่มโปรปรายลงมาเล็กๆน้อยๆให้หนาวเล่นๆ
ตรงถนนบริเวณคิตาโน่ก็มีประดับไฟคริสต์มาสสวยงาม
จบการทัวร์วันนี้...ต้องขอได้รับความของคุณจากบุคคลต่อไปนี้
พี่ใหม่ - ที่ชวนโบมาด้วยอ่ะนะ ไม่งั้นโบคงนอนเบื่ออยู่บ้านเหมือนวันปกติทั่วไป
แมรี่ - ที่พัก และอาหารเช้า รวมถึงการเป็นไกด์พาเที่ยวที่ดีมากๆค่า
พี่น็อต พี่ต้น พี่กอล์ฟ พี่โอ พี่กุ๊กและพี่ปุ้ย - เพื่อนร่วมทางที่แสนวิเศษ
ขอบคุณมากค่าาาาาา
...............................................
อ่อ สงสัยกันมั้ยคะคุณผู้อ่าน ว่าทำไมเราถึงตั้งหัวข้อไว้ว่า
"โกเบ เมืองแห่งความโรแมนติก"
คือ ถึงแม้เราจะไม่ได้มีอารมณ์โรแมนตกกะเค้าเท่าไหร่
แต่ท่าทางว่ามันจะโรแมนติกจริงๆหว่ะ
เออ และมันอาจจะเป็นคริสต์มาสอีฟด้วยล่ะมั้ง
มองไปทางไหน ก็ทำให้เห็นแต่คนที่มาเป็นคู่ๆ คู่ๆ คู่ๆ
กลุ่มคี่เก้าคนแบบเราก็ท่าทางจะเป็นกลุ่มที่แปลกไปสักหน่อยสำหรับการมาเดินเมืองนี้ เหอๆ
อ่อ...รู้กันใช่ไหม ว่าหนุ่มสาวญี่ปุ่นเค้าไปทำอะไรกันวันคริสต์มาสอีฟ
คงไม่ต้องเล่าให้ฟังนะ....เหอๆ
สุดท้ายแล้ว...
วันนี้ทั้งเล่าเรื่องและมีรูปประกอบเต็มที่
ขอบคุณทุกคนนะสำหรับกำลังใจที่ให้กับเรามาตลอด
ตอนนี้เราว่าเรากลับมาหายบ้าแล้วล่ะ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอาการนั้นมันจะกลับมาอีกหรือเปล่า
ยังไงก็ขอบคุณนะ แล้วก็ถ้าเราเกิดบ้าขึ้นมาอีก ก็ช่วยอยู่ข้างๆเราเหมือนเดิมนะ
คิดถึงมาก
Merry Christmas จ้าา
