zz *Bow's Journey Under the RainBow*: งานวันเฉลิมพระชนมพรรษา กินฟรีกันอีกแล้วค่ะ

*Bow's Journey Under the RainBow*

And this is a little journey of me...

Tuesday, December 06, 2005

งานวันเฉลิมพระชนมพรรษา กินฟรีกันอีกแล้วค่ะ

สวัสดีจ้าทุกคน
เมื่อวานวันพ่อเป็นยังไงกันบ้าง....
ได้หยุกยาวกันเลยอ่ะดิ ไปเที่ยวไหนกันมาหรือเปล่า
มาเล่าให้ฟังกันบ้าง

ส่วนเรา...ก็ไม่ได้หยุดหรอกนะ (มันจะไปหยุดได้ไงหว่า...)
ก็ตอนเช้าออกไปเรียนตามปกติ
ต้องแงะตัวเองออกจากเตียงตั้งนาน
ชักเริ่มเข้าใจความรู้สึกของคนที่อยู่หอแล้วต้องออกไปเรียนเองซะแล้วสิ เหอๆๆๆ

เดินออกไปจากบ้าน....
บรื๋อ~~ ทำไมมันหนาวเยี่ยงนี้
แล้วความคิดนึงก็ผุดขึ้นมา
อ่อ...วันนี้อุณหภูมิต่ำสุด 1 องศานี่นา...และอาจจะมีหิมะตก
เหวอออออออ เริ่มเข้าหน้าหนาวแล้วจริงๆด้วยน้าาา

ก็ไปเรียน...เรียน...เรียน


เย็นวันนี้..ทางสถานกงศุลใหญ่ ณ นครโอซาก้า ก็ได้จัดงานให้เรากินฟรีอีกแล้ว
จริงๆแล้ว เค้าจัดงานให้ไปถวายพระพรเนื่องในวันเฉลิมฯอ่ะนะ
แต่เนื่องจากเรา...ไปไม่ทัน

เพราะ...
ขึ้นรถไฟผิด -_-"
เราคนเดียวเลยอ่ะ คือนักคนอื่นไว้หกโมงเย็น เราไปถึงก็หกครึ่งแล้ว
เนื่องจากเปลี่ยนรถไฟตามสัญชาติญาน แล้วดันไม่มองป้ายก่อนว่ามันจะไปไหน
เหอๆๆๆ....ดีนะที่ไหวตัวทัน ไม่งั้นไปโผล่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้

งานวันนี้จัดที่โรงแรม New Otani Osaka ตั้งอยู่แถวๆปราสาทโอซาก้า
ระหว่างทางที่เดินไปโรงแรมถึงแม้ว่าจะมีลมพัดทำให้หนาวหน้าชาไป
แต่ก็ยังคงมีอารมณ์มองไปดูปราสาทโอซาก้ายามค่ำคืนได้แว่บนึง
แล้วก็ต้องรีบๆเดินไป เพราะหนาว และกลัวไปกินไม่ทัน












รูปบรรยากาศภายในงาน

ไปถึงก็ไม่มีพูดพร่ำทำเพลง...
เพราะท่าทางว่าเค้าจะเริ่มกันไปสักพักใหญ่แล้ว
ต่อจากนี้ขอบรรยายด้วยรูปภาพ จะได้ยั่วน้ำลายกัน เหอๆๆ
















เริ่มด้วยอาหารฝรั่ง












ต่อมา...ส้มตำที่ไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่ เพราะเน้นที่รสจืดมากกว่ารสสอร่อย แต่เอาหน่า..พอถูไถ ถึงแม้จะอร่อยเป็นแค่ 3% ของร้านป้าแดงก็เหอะ เหอๆๆ

ต่อมาเค้ก...อาจจะหน้าตาดูน่าสะพรึงกลัวไปหน่อย เพราะว่าใช้พลังกาย และแรงอึดในการรอที่จะได้เค้กกินร่วมสิบนาที พอตึกมามันก็เลยออกมาเละๆงี้แหละ กลัวตักไม่ทันชาวบ้านเขา เหอๆ...แต่เห็นหน้าตาเละๆอย่างงี้อ่ะ เค้กโรงแรมนะเธอ อร่อยมากกกกกกก จนต้องส่งตัวแทนไปเอามาอีกรอบสอง

โอเค...จบเรื่องของกิน
เพราะวันนี้เรามาถวายพระพรช่ายมะ มะได้มากิน เข้าใจป่าวววว อย่าเข้าใจผิด
พอใกล้เลิกงาน สมาคมนักเรียนไทยก็มาถ่ายรูปร่วมกันบริเวณหน้าพระบรมฉายาลักษณ์

รูปนี้เป็นนักเรียนไทยในโอซาก้า ที่ถ่ายรวมๆไม่มีอ่ะ เพราะเกรงใจคนที่เค้าถ่ายให้ เพราะท่าทางจะมีเป็นสิบกล้องแล้ว อีกอย่างสงสารตัวเอง ไม่ได้นั่งพับเพียบมานาน เกือบเป็นตะคริว เหอๆๆๆ

หลังเลิกงาน...เหนื่อยมาก
ไม่ใช่เพราะกินเหนื่อยนะ แต่เป็นเพราะว่าวันนต้องเดินขึ้นเขากลับบ้าน
ซึ่งถึงแม้จะเป็นทางเดิมที่เดินเกือบทุกวัน แต่ด้วยรองเท้าบูทส้นสูงที่ใส่มาตั้งแต่แปดโมงเช้า
เริ่มจะดื้อกับเราแล้ว ทำให้การปีนเขาวันนี้เป็นไปได้อย่างเชื่องช้า และปวดเท้ามากกกก

แต่อย่างไรก็ดี ขอบคุณนะคะที่จัดงานให้คนไทยได้มามีกิจกรรม (การกิน) ร่วมกันอีกครั้ง อิอิ

..............................

อาจจะช้าไปหนึ่งวันแต่ว่าหวังว่าจะยังไม่ช้าเกินไปที่จะบอกว่า

"สุขสันต์วันพ่อนะคะปะป๊า"

ปีนี้เป็นปีแรกที่โบว์ไม่ได้อยู่กับปะป๊าในวันพ่อ
คิดถึงปะป๊ามากๆเลยค่ะ

4 Comments:

Anonymous Anonymous said...

เค้กกินมากๆ ระวังจะหยุดไม่ได้นะ O_o"

โอ้ม่ายยย

ล้อเล่นน่า... เหอะๆ

take care
เปนห่วงนะ -_-

12:23 AM  
Anonymous Anonymous said...

กินอีกแล้นนนน
อิจฉา 55

12:23 AM  
Anonymous Anonymous said...

I went to the Thai Embassy in Amman too yesterday and we had a nice dinner too hahahaha.... the cuisine is so good and we dont have that much people attending the party so... i didnt really have to fight for it ;) Take care na dear sister

12:23 AM  
Anonymous Anonymous said...

โหย มีแต่กินฟรี ดีจังเยยอะ อยากกินมั่งจัง วันอังคาร13 นี้ จะสัมภาษณ์แล้ว สาธุๆ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีด้วยเถิดดดดดด ยังไงก็ขอบคุงพี่โบมากๆที่ให้คำแนะนำดีๆเสมอมาเลยจนถึงตอนนี้ ยังไงก้เปนกะลังใจให้พี่โบเสมอนะ แล้วได้ผลไงจะรีบบอกให้รู้เลย

どうも ありがとうございました じゃ、また あいましょうね

12:24 AM  

Post a Comment

<< Home