หยุดงานโรงเรียน 6 วัน...ออกเที่ยวทุกวัน เหอๆ
ขอโทษอย่างสูงที่หายไปนาน
จริงๆแล้วมีเรื่องจะเล่าทุกวันเลย แต่ว่าเก็บไว้มาเล่าทีเดียวดีกว่า
จะอัพไดทุกวันเดี๋ยวจะตามอ่านกันไม่ทัน อิอิ
สัปดาห์นี้เรามีวันหยุดหลายวัน เนื่องจากวันพุธเราไม่มีเรียนอยู่แล้ว
วันพฤหัสฯเป็นวันหยุดราชการ คือวันวัฒนธรรม ส่วนวันศุกร์-อาทิตย์ เป็นวันงานโรงเรียน
คล้ายๆจุฬาฯวิชาการอ่ะแหละ ก็มีพวกออกร้าน การแสดง ต่างๆ แต่ออกจะน่าเบื่อกว่าจุฬาฯวิชาการเล็กน้อย
เพราะเดินไปทางไหนก็มีแต่ของกิน ที่แต่ละร้านก็จะมีคนขายมากกว่าคนซื้อ และที่ยิ่งไปกว่านั้น...
ก็มักจะมีผู้ชายแต่งตัวเป็นผู้หญิงเดินว่อนเต็มถนนไปหมด -_-"
ส่วนวันจันทร์เป็นวันเก็บกวาดเศษซาก ขยะทั้งหลายทั้งแหล่ที่เกิดขึ้นจากวันงานโรงเรียน
เลยมีวันหยุดรวมทั้งสิ้นหกวันเต็มๆ...สบายไหมล่ะ อิอิ
ตอนแรกก็กะว่าจะไปเมืองอื่นไปเลย เพราะมันคงหาวันหยุดนานๆแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว
แถมหยุดไม่ตรงชาวบ้าน ไม่ตรงเทศกาลอีก ไม่ต้องแย่กันเที่ยวกับคนอื่น...
แล้วเจอรุ่นน้องที่เตรียมฯคนนึงในเน็ทพอดี เค้าอยู่เมืองเบ็บปุ ที่เกาะคิวชู
แต่แผนการณ์นั้นได้ล้มเลิกไป เพราะรุ่นน้องคนนั้นบอกว่า "พี่โบว์ต้องเที่ยวเองนะคะ เพราะหนูมีเรียน คงพาเที่ยวไม่ได้"
อ่ะนะ...ภาษาญี่ปุ่นยังพูดไม่ได้ ก็เลยลาก่อน...ไว้พบกันโอกาสหน้า
แต่ก็นะ...ถึงแม้จะไม่ได้ไปเมืองอื่น แต่เราก็ออกเที่ยวทุกวัน ฮ่าๆๆ
เริ่มจากวันพุธ..
หน้าด้านไปแจมทริปของคณะอื่น ฮ่าๆๆๆ...
คือจริงๆแล้วมันเป็นทริปที่จัดให้สำหรับนักเรียนต่างชาติของคณะ Engineering Science
แต่เนื่องจากพี่นัทเส้นใหญ่เลยชวนให้ไปด้วย...แล้วก็ได้ไปซะงั้นอ่ะ
เพื่อน OUSSEP สองคนที่อยู่คณะนี้มันยังงงๆเลยว่ามาด้วยได้ไงวะ ไม่ได้อยู่คณะนี้ซะหน่อย
สถานที่ที่ไปวันนี้คือศาลเจ้า Ise Jingu ซึ่งเป็นศาลเจ้าที่เค้าว่าเป็นศาลเจ้าที่ศักดิ์สิทธิที่สุดในญี่ปุ่น
และ Myoto-Iwa เป็นหินสองก้อน ซึ่งอยู่กลางทะเล เค้าว่ากันว่าศักดิ์สิทธิในเมือง Mie
และค่าใช้จ่ายก็ถูกมั่กๆอ่ะ...เพียงแค่ 1,500 เยน รวมข้าวเที่ยงคุ้มกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว...
ตอนเช้าเดินทางออกจาคณะ ใช้เวลา 4 ชั่วโมง โดยรถบัส
พอไปถึงก็กินข้าวเที่ยงกันก่อน แล้วก็เดินไปที่ศาลเจ้า Ise Jingu
คือ..มันก็คือศาลเจ้าอ่ะแหละ แต่ทริปนี้ดีอย่างนึงไม่ต้องหยิบกล้องขึ้นมาเลย
เพราะพี่นัท พี่อ้น และพี่แก้ว รุ่นพี่สามคนที่เป็นคนไทยนี่เป็นเซียนกล้องอย่างมาก
ถ่ายไม่หยุดๆ...เราก็แค่สะกิดๆให้ถ่ายให้หน่อย ประมาณนี้ เหอๆ
แล้วก็เข้าไปดูการแสดงบูชาอะไรสักอย่างในวัด...ฟังไม่ออกหรอก มันเป็นภาษาญี่ปุ่น
จริงๆแล้วเค้าห้ามถ่ายรูปและวีดีโอ แต่พี่นัทก็ไม่วายแอบถ่าย ฮ่าๆ เราก็มีหน้าที่ช่วยเอามือปิด
จะได้ไม่มีใครสังเกตุเห็นนว่าถ่ายอยู่ ฮ่าๆ ตลกดี
ออกจากศาลเจ้า ก็เดินทางไปที่ Myoto-Iwa
มันก็ไม่มีอะไรอ่ะนะ เป็นหินสองก้อนในทะเลจริงๆ...ซึ่งเค้าเชื่อว่ามันเป็นสามี-ภรรยากัน
เรื่องตลกเรื่องนึงก็คือ สงสัยเค้าเห็นเราเดินกับพี่นัทตลอด เค้าก็มาสะกิดๆบอกว่า
เดี๋ยวเค้าถ่ายรูปให้มั้ย คู่แต่งงานเนี่ยถ่ายกับหินนี้แล้วดีนะ...พี่นัทก็ตอบไปว่า "นี่ไม่ใช่เมียพ๊มมม" ฮ่าๆๆ
เราก็ไม่วายซื้อเครื่อรางกลับไปเป็นที่ระลึกจากทั้งสองที่...
ขากลับใช้เวลาเดินทางอีก 4 ชั่วโมง...โดยมีพี่แก้วชวนคุยตลอดทางทั้งทางไปและทางกลับ
กลับมาถึงที่คณะเวลาประมาณทุ่มกว่า แล้วก็พากันไปกินข้าว
พี่นัท เรา พี่อ้น และมุกที่หน้า Ise Jingu
พี่นัท เรา พี่แก้ว พี่อ้น และมุกที่ Myoto-Iwa
วันพฤหัสฯ..
วันนี้ตอนแรกกะจะไปเที่ยวคนเดียว เปลี่ยวๆซะหน่อย
และวางแผนไว้แล้วว่าจะไป Osaka Aquarium หรือที่คนที่นี่เรียกว่า Kaiyukan
แต่พอดีเมื่อวานคุยกับเพื่อนเกาหลีคนนึง มันบอกว่าจะไปด้วยก็เลยมีเพื่อนไปด้วยซะงั้น
นัดกันสิบเอ็ดโมง เฮียมาก็สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว
รวมใช้เวลาหลงทางในสถานีรถไฟอีกประมาณชั่วโมงกว่า
กว่าจะไปถึงที่หมายก็เกือบบ่ายโมงแล้ว...
วันนี้ไม่มีอะไรจะเล่าเป็นพิเศษ เพราะมันก็คือ Aquarium อ่ะนะ
ก็มีแต่สัตว์น้ำ....และลืมไปว่าวันนี้เป็นวันหยุดราชดาร ทำให้มีคนมากเป็นพิเศษ
โดยเฉพาะเด็กๆ....ซึ่งแย่งกันเกาะหน้ากระจก เวลาปลาโลมาม้วนตัวทีนึงก็จะกรี๊ดทีนึง
ในกล้องเราก็จะมีแต่รูปสัตว์น้ำ และเด็กซะส่วนใหญ่
ส่วนเพื่อนร่วมทางก็เป็นคนที่ดูง่วงตลอดเวลา...
จำได้ไหมว่ามีหนุ่มเกาหลีคนนึงที่เราบอกว่าเท่อ่ะนะ ก็คือคนนี้แหละ
แต่ขอบอกว่าเวลาเดินเฉยๆ ไม่เท่ เวลาพูดอะไรงี้จะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง
จะเท่เฉพาะตอนร้องเพลงเท่านั้น สงสัยที่กลังถ้าจะให้ไปไหนด้วยกันคงยากนิดนึง
ยกเว้นไปคาราโอเกะ ฮ่าๆๆๆ
หน้า Aquarium (คืออันฟ้าๆข้างหลังน่ะ)
มีเพนกวินด้วยนะ
วันศุกร์...
วันนี้ไปกับเพื่อนๆต่างๆชาติด้วยกัน ที่เมือง Nara
จริงๆแล้วเราเคยไปมาแล้วแหละเมืองนี้ และวัดที่ดังที่สุดของเมืองนี้เราก็เคยไปมาแล้ว
แต่มันอาจจะสนุกตรงที่เราได้ไปลุยด้วยตัวเองกับเพื่อนต่างชาติที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกัน
นัดเจอกันสิบโมงเช้า แล้วก็ขึ้นรถไฟไปที่นารา ใช้เวลาประมาณ 40 นาที เพราะเป็นรถด่วน
พอไปถึงก็ไปหา Nara City Information Center ก่อน ได้แผนที่มาแล้วก็ออกเดินทางไปตามสถานที่สำคัญต่างๆ
ซึ่งจุดหลักก็คือวัด Todai-ji ที่เราเคยไปมาแล้วนั่นแหละ
คราวนี้เราก็เลยเป็นไกด์ไปในตัว
สำหรับคนที่เคยมานาราคงจะรู้กันว่าที่นี่มีกวางเดินตามถนนเต็มไปหมด
เป็นสัญลักษณ์ของเมืองไปแล้ว....
คือเดินไปทางไหนถ้าไม่เจอกวาง ก็เจออึกวางอ่ะนะ
ของที่ระลึกก็มีแต่กวาง.....กวางเต็มไปหมด
พอไปถึงวัด Todai-ji ก็มีการสักการะหลวงพ่อโต
และที่วัดนี้มันจะมีเสาต้นนึงที่ถูกเจาะรูไว้ เป็นรูเล็กมาก ขนาดให้กวางลอดประมาณนี้
แต่มันก็เป็นธรรมเนียมว่าจะคนใดที่มีความกล้าจะต้องลอดรูนี้
เพราะมันลอดได้ทุกคนจริงๆอ่ะ...แต่เพื่อนเรานี่ ขนาดเราลอดให้ดูครึ่งนึงแล้ว
ก็มีเพื่อนผู้หญิงกล้าลอดตามคนเดียว...แต่เพื่อนผู้ชายนี่โคตรป๊อดอ่ะ เหอๆ
วันนี้เดินเป็นระยะทางรวมทั้งสิ้นประมาณ 5 กม. ขึ้นเนินซะส่วนใหญ่
แต่ยังดีที่มันเป็นเนินเตี้ยๆ..แต่ก็หมดแรงใช่เล่น
สี่โมงก็เดินทางกลับโอซาก้า
วันนี้ไปกับเพื่อนๆต่างๆชาติด้วยกัน ที่เมือง Nara
จริงๆแล้วเราเคยไปมาแล้วแหละเมืองนี้ และวัดที่ดังที่สุดของเมืองนี้เราก็เคยไปมาแล้ว
แต่มันอาจจะสนุกตรงที่เราได้ไปลุยด้วยตัวเองกับเพื่อนต่างชาติที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกัน
นัดเจอกันสิบโมงเช้า แล้วก็ขึ้นรถไฟไปที่นารา ใช้เวลาประมาณ 40 นาที เพราะเป็นรถด่วน
พอไปถึงก็ไปหา Nara City Information Center ก่อน ได้แผนที่มาแล้วก็ออกเดินทางไปตามสถานที่สำคัญต่างๆ
ซึ่งจุดหลักก็คือวัด Todai-ji ที่เราเคยไปมาแล้วนั่นแหละ
คราวนี้เราก็เลยเป็นไกด์ไปในตัว
สำหรับคนที่เคยมานาราคงจะรู้กันว่าที่นี่มีกวางเดินตามถนนเต็มไปหมด
เป็นสัญลักษณ์ของเมืองไปแล้ว....
คือเดินไปทางไหนถ้าไม่เจอกวาง ก็เจออึกวางอ่ะนะ
ของที่ระลึกก็มีแต่กวาง.....กวางเต็มไปหมด
พอไปถึงวัด Todai-ji ก็มีการสักการะหลวงพ่อโต
และที่วัดนี้มันจะมีเสาต้นนึงที่ถูกเจาะรูไว้ เป็นรูเล็กมาก ขนาดให้กวางลอดประมาณนี้
แต่มันก็เป็นธรรมเนียมว่าจะคนใดที่มีความกล้าจะต้องลอดรูนี้
เพราะมันลอดได้ทุกคนจริงๆอ่ะ...แต่เพื่อนเรานี่ ขนาดเราลอดให้ดูครึ่งนึงแล้ว
ก็มีเพื่อนผู้หญิงกล้าลอดตามคนเดียว...แต่เพื่อนผู้ชายนี่โคตรป๊อดอ่ะ เหอๆ
วันนี้เดินเป็นระยะทางรวมทั้งสิ้นประมาณ 5 กม. ขึ้นเนินซะส่วนใหญ่
แต่ยังดีที่มันเป็นเนินเตี้ยๆ..แต่ก็หมดแรงใช่เล่น
สี่โมงก็เดินทางกลับโอซาก้า
5 Stories Pangoda
Todai-ji
วันเสาร์...
วันนี้เป็นวันสุดยอดทรหด..คือกลุ่มแม่บ้าน host family เค้าได้จัดโครงการสำหรับนักเรียนต่างชาติ
ให้ไปปีนเขากันที่ Mino-o National Park
ตอนแรกทุกคนก็ร่าเริงหลั่นล้ากันอยู่อ่ะนะ เพราะว่าไม่มีใครคิดว่ามันจะปีนเขาจริงๆ และไม่คิดว่ามันจะไกล
แต่พอขึ้นรถไฟเจอเพื่อนฝรั่งคนนึง แกบอกว่าแกเคยมาแล้วครั้งนึงกับ host family แต่คราวนั้นนั่งรถไป
และ...ระยะทางจากตีนเขาถึงยอดเขารวมทั้งสิ้น 5 กม.!!!!!!
เอ่อ...เมื่อวานเดิน 5 กม.ไปกลับยังเท้าเกือบฉีก แถมวันนี้ขึ้นเขาอีก
เขาจริงๆ ภูเขาน่ะ...ไม่ใช่เนินแบบเมื่อวานนี้
ทำให้มีเสียงงึมงำว่าจะกลับบ้านกันดีมั้ยนะ ... แต่ก็ไม่มีใครกลับ
ซึ่งเป็นความคิดที่ผิด -_-"
จะบอกว่า...มันเหนื่อยจริงๆ
เพราะไม่ใช่แค่เดินขึ้นเขาที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีจุดสิ้นสุดแล้ว
ใบไม้ก็ยังไม่ได้แดงเต็มที่ มีแค่บางต้นเท่านั้นที่เริ่มแดงทั้งต้นแล้ว
ลิง..ที่ตอนแรกตื่นเต้นอยากมาดูกัน ก็โผล่มาให้เห็นไม่กี่ตัว และเป็นลิงตะกละซะส่วนใหญ่
คือพยายามแย่งของกินจากคนอย่างหน้าตาเฉยๆ
ขอบอกว่าระยะทางที่เดินทั้งสิ้นวันนี้...ทำให้เมื่อวานนี้กลายเป็นเด็กๆไปเลย
เพราะเดือนขึ้นลงเข้าอยู่อย่างนั้น รวมพักกินข้าวประมาณ 1 ชม.
เป็นเวลารวมทั้งสิ้นกว่า 6 ชั่วโมง!!!!!
แล้วเราเป็นกลุ่มแรกที่ยอมแพ้ เพราะตอนที่ลงจากเข้าแล้วมีอยู่สี่ห้าคนที่ของตัวกลับก่อน คนอื่นเค้ายังมีแรง
เดินขึ้นเขาไปเล่นเกมกันอีกนะ....รวมถึงคุณป้าทั้งหลายก็อึดใช่เล่น มิน่าล่ะ...ขาของผู้หญิงญี่ปุ่นถึงได้ เอ่อ...
แต่นี่ขนาดขอตัวกลับแล้วนะ...
ระยะทางจากตรงที่ขอตัวกลับไปยังสถานีรถไฟยังเกือบ 2 กม....
ทำให้บวกลบคูณหารไม่ถูกเลยว่าระยะทางที่เดินวันนี้รวมทั้งสิ้นกี่สิบกิโล -_-"
กลับมาถึงบ้าน...กลายเป็นศพไปเลย
นอนอยู่บนเตียง แบบไม่อยากขยับอีกแล้วประมาณ 1 ชม.
แล้วก็ออกไปงานวันเกิดเพื่อนอีก กว๊ากกกก ดีนะที่มันใกล้ๆ
วันนี้เป็นวันสุดยอดทรหด..คือกลุ่มแม่บ้าน host family เค้าได้จัดโครงการสำหรับนักเรียนต่างชาติ
ให้ไปปีนเขากันที่ Mino-o National Park
ตอนแรกทุกคนก็ร่าเริงหลั่นล้ากันอยู่อ่ะนะ เพราะว่าไม่มีใครคิดว่ามันจะปีนเขาจริงๆ และไม่คิดว่ามันจะไกล
แต่พอขึ้นรถไฟเจอเพื่อนฝรั่งคนนึง แกบอกว่าแกเคยมาแล้วครั้งนึงกับ host family แต่คราวนั้นนั่งรถไป
และ...ระยะทางจากตีนเขาถึงยอดเขารวมทั้งสิ้น 5 กม.!!!!!!
เอ่อ...เมื่อวานเดิน 5 กม.ไปกลับยังเท้าเกือบฉีก แถมวันนี้ขึ้นเขาอีก
เขาจริงๆ ภูเขาน่ะ...ไม่ใช่เนินแบบเมื่อวานนี้
ทำให้มีเสียงงึมงำว่าจะกลับบ้านกันดีมั้ยนะ ... แต่ก็ไม่มีใครกลับ
ซึ่งเป็นความคิดที่ผิด -_-"
จะบอกว่า...มันเหนื่อยจริงๆ
เพราะไม่ใช่แค่เดินขึ้นเขาที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีจุดสิ้นสุดแล้ว
ใบไม้ก็ยังไม่ได้แดงเต็มที่ มีแค่บางต้นเท่านั้นที่เริ่มแดงทั้งต้นแล้ว
ลิง..ที่ตอนแรกตื่นเต้นอยากมาดูกัน ก็โผล่มาให้เห็นไม่กี่ตัว และเป็นลิงตะกละซะส่วนใหญ่
คือพยายามแย่งของกินจากคนอย่างหน้าตาเฉยๆ
ขอบอกว่าระยะทางที่เดินทั้งสิ้นวันนี้...ทำให้เมื่อวานนี้กลายเป็นเด็กๆไปเลย
เพราะเดือนขึ้นลงเข้าอยู่อย่างนั้น รวมพักกินข้าวประมาณ 1 ชม.
เป็นเวลารวมทั้งสิ้นกว่า 6 ชั่วโมง!!!!!
แล้วเราเป็นกลุ่มแรกที่ยอมแพ้ เพราะตอนที่ลงจากเข้าแล้วมีอยู่สี่ห้าคนที่ของตัวกลับก่อน คนอื่นเค้ายังมีแรง
เดินขึ้นเขาไปเล่นเกมกันอีกนะ....รวมถึงคุณป้าทั้งหลายก็อึดใช่เล่น มิน่าล่ะ...ขาของผู้หญิงญี่ปุ่นถึงได้ เอ่อ...
แต่นี่ขนาดขอตัวกลับแล้วนะ...
ระยะทางจากตรงที่ขอตัวกลับไปยังสถานีรถไฟยังเกือบ 2 กม....
ทำให้บวกลบคูณหารไม่ถูกเลยว่าระยะทางที่เดินวันนี้รวมทั้งสิ้นกี่สิบกิโล -_-"
กลับมาถึงบ้าน...กลายเป็นศพไปเลย
นอนอยู่บนเตียง แบบไม่อยากขยับอีกแล้วประมาณ 1 ชม.
แล้วก็ออกไปงานวันเกิดเพื่อนอีก กว๊ากกกก ดีนะที่มันใกล้ๆ
ก่อนขึ้นเขา หน้าตายิ้มแย้มทุกคน
ใบไม้แดงบนยอดเขา
บทสรุปของการฝืนสังขารตัวเอง นอนดึก ตื่นเช้า ออกเที่ยวทุกวันไม่มีหยุดหย่อน
ทำให้ตอนนี้มีหวัดติดตัวไปแล้ว....
แต่ดีนะ...ที่มีคุณหมออยู่ใกล้ตัว ทำให้เมือวานนี้คุณหมอสั่งให้กินยาเรียบร้อยแล้ว
พร้อมคำธิบายว่า อาการน้องเป็นยังงู้นยังงี้เกิดจากไวรัส แบคทีเรีย bla bla bla
ที่ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ...
อ่อ...วันนี้ตอนแรกกะว่าจะไปงานโรงเรียนที่บอกไว้ตอนต้น
แต่เนื่องจากสังขารเป็นอย่างนี้ รวมถึงรู้สึกว่าจะเดินไกลไม่ได้ไปสักระยะ
ทำให้วันอาทิตย์...ขอเป็นวันพักผ่อนหนึ่งวัน
และ...เป็นการเตรียมพร้อมที่จะเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
ยังไม่เช็ดง่ะ เหอๆ
โปรแกรมวันพรุ่งนี้คือไปโกเบ แล้วจะมาเล่าให้ฟังว่าเป็นอย่างไร
(ถ้าได้ไปนะ)
คิดถึงทุกคนเหมือนเดิม
ทำให้ตอนนี้มีหวัดติดตัวไปแล้ว....
แต่ดีนะ...ที่มีคุณหมออยู่ใกล้ตัว ทำให้เมือวานนี้คุณหมอสั่งให้กินยาเรียบร้อยแล้ว
พร้อมคำธิบายว่า อาการน้องเป็นยังงู้นยังงี้เกิดจากไวรัส แบคทีเรีย bla bla bla
ที่ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ...
อ่อ...วันนี้ตอนแรกกะว่าจะไปงานโรงเรียนที่บอกไว้ตอนต้น
แต่เนื่องจากสังขารเป็นอย่างนี้ รวมถึงรู้สึกว่าจะเดินไกลไม่ได้ไปสักระยะ
ทำให้วันอาทิตย์...ขอเป็นวันพักผ่อนหนึ่งวัน
และ...เป็นการเตรียมพร้อมที่จะเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
ยังไม่เช็ดง่ะ เหอๆ
โปรแกรมวันพรุ่งนี้คือไปโกเบ แล้วจะมาเล่าให้ฟังว่าเป็นอย่างไร
(ถ้าได้ไปนะ)
คิดถึงทุกคนเหมือนเดิม
posted by *BoW* @ 10:39 PM
8 Comments:
มาเจิมๆ
ทริปทรหดอดทนว่ะ ---"----
ใครมาหลอกว่าไปปีนเขาที่มิโนมันง่ายๆเนี่ย
จะไม่ไป hiking ที่ไหนอีกแล้ว...เด็ดขาด
น่าอิจฉา(รึเปล่า?) ได้เที่ยวทุกวันเลยอะ T_T
อยากไปเที่ยวภูเขา ไปถ่ายรูปใบไม้สีแดงมั่ง
วิวน่าจะสวยมากเลย
เดินขึ้นเขา เหนื่อยก็จริง แต่ก็ได้ออกกำลังกายนะ
ถือซะว่าไดเอทละกาน -_-
ดูแลสุขภาพด้วยนะคับ (เป็นหวัดแล้วด้วย)
เปนห่วงนะ -_-
อิจฉาๆๆ ได้เที่ยววววเยอะแยะอ้ะ
ใบไม้แดงสวยอ่ะ..หนูไปภูกระดึงมาอาทิดก่อน
เมเปิ้ลบนนั้นยังสีเขียวอี๋อยู่เรยอ้ะ
ดูแลสุขภาพดีๆนะจ๊ะ
อิจฉาๆๆ ได้เที่ยววววเยอะแยะอ้ะ
ใบไม้แดงสวยอ่ะ..หนูไปภูกระดึงมาอาทิดก่อน
เมเปิ้ลบนนั้นยังสีเขียวอี๋อยู่เรยอ้ะ
ดูแลสุขภาพดีๆนะจ๊ะ
รูปหน้า aquarium แกดูผอมนะ 55+
อย่าลืมทานยานะครับ
เป็นห่วงนะ -_-
อย่าลืมทานยา ใส่เสื้อผ้าอุ่นๆ นะครับ
เป็นห่วงนะ -_-
เอ่อ...คุณอ๊อดกับคุณคำหล้านี่ใครคะ ใยไม่แสดงชื่อจริง..
Post a Comment
<< Home