คิดถึงบ้าน
วันนี้ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ
แต่แค่อยากจะมาเล่าบางอย่างให้ฟังตามประสาคนขี้เหงา
แล้วบางทีก็ไม่รู้จะเล่าเรื่องมากมายแบบนี้ให้ใครฟัง...
หวังว่าคงยังไม่เบื่อกันนะ
ตอนนี้เกิดอาหารคิดถึงบ้านขึ้นมาเล็กน้อย
อาจจะเป็นเพราะเมื่อฤดูใบไม้ร่วงค่อยๆคืบคลานเข้ามา
บรรยากาศมันก็พาให้คิดแบบนั้น...
ทั้งใบไม้ที่เริ่มจะเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นทีละเล็กละน้อย
รวมถึงอากาศที่เริ่มหนาวขึ้นอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน...
บางครั้ง..ถ้าเราอยากจะคุยกับใครสักคนขึ้นมามันก็ไมได้ง่ายอย่างที่เราคิด
อย่างตอนเราอยู่บ้าน..เราอยากจะคุยกับแม่เมื่อไหร่ก็ได้ นานแค่ไหนก็ได้
แค่เดินไปหา หรือการนั่งคุยกันในรถระหว่างกลับบ้านที่ทำเป็นประจำทุกวัน
แต่ทุกวันนี้....
จะคุยกันแต่ละครั้งก็ต้องนั่งคำนวณว่าบัตรโทรศัพท์ชั้นมีตังค์เหลือเท่าไหร่หว่า
จนบางครั้งเราก็ต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่างด้วยตัวเอง...
แต่ถ้าลองคิดๆดูแล้ว...การอยู่ที่นี่อาจจะเป็นก้าวสำคัญของเรา
ที่จะทำให้เราทำอะไรได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งคนอื่นได้ก็ได้นะ
แต่ว่า...บางที เราก็แอบคิดเหมือนกันว่าการตัดสินใจของเราในบางครั้งมันดีกับเราหรือเปล่าหว่า
แต่ก็อย่างว่าแหละ..บางอย่างมันก็ต้องอาศัยประสบการณ์
คิดถึงบ้านจัง
...................
เมื่อวานนี้ ขณะที่เรากำลังแบกผักผลไม้มากมายกลับบ้านจากตลาด
ก็มีคนต่างชาติคนนึง ตอนนั้นไม่รู้ว่าเค้าเป็นชาติอะไร ขี่จักรยานผ่านมา
แล้วก็หันกลับมามองเรา และพูดว่า
"Are you the one who joined HPAIR?"
เอ๋...งงล่ะสิ
คุยไปคุยมาสรุปว่า...เค้าอยู่ workshop เดียวกับเราด้วยแฮะ
เค้าบอกว่าเคยเจอเราที่โรงอาหารแล้วรู้สึกว่าหน้าคุ้นๆ
เออหว่ะ...พอพูดแบบนั้นขึ้นมาเราก็เลยรู้สึกคุ้นๆหน้าเค้าเหมือนกัน
กลับบ้านไปดูรูปที่ถ่ายตอน HPAIR....เฮ้ย!!มีจริงๆด้วย
ตลกดีอ่ะ...โลกโคตรกลมเลย
แล้วเมื่อวาน...เนื่องจากเลิกเรียนเร็ว ก็เลยนอนตลอดบ่ายเลย เหอๆ
มีคนบอกว่า..."หน้าหนาวก็งี้แหละ"
จริงเหรอ...หน้าหนาวทำให้ขี้เกียจจริงเหรอ ถามจริ๊งงงง
พอตื่นมาตอนเย็นๆ ก็ลุกขึ้นมาดูละครญี่ปุ่นที่โหลดไว้
เรื่อง Densha Otoko
ดูไปดูมา...สี่ตอน ก็รู้สึกว่ามันไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่อ่ะ
แถมพระเอกก็จะออกแนวน่าสมเพช
แบบว่า ไม่ชอบอะไรแบบนี้เท่าไหร่
แล้วก็คิดว่าจะไม่เก็บไว้หรอกเรื่องนี้ ดูแล้วดูเลย
คงไม่เอามาดูใหม่....
พอคิดได้แบบนี้
ก็ทำให้ความสับสนในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาว่าจะซื้อ External Harddisk
หรือ DVD Writer ก็กระจ่างขึ้นมา (เพราะว่าโหลดละครมาดูเนี่ยแหละ ทำให้ HDD จะเต็ม)
แถมพอปรึกษาใครก็มักจะมีสองกระแส และต่างคนต่างก็มีเหตุผลสนับสนุนที่น่าเชื่อถือ
นั่งคิดอยุ่หลายวันเหมือนกันอ่ะ เพราะการจะซื้ออะไรมาซักอย่างมันก็ต้องเสียตังค์มากทีเดียว
ตกลงว่า...จะซื้อ Harddisk แล้วล่ะ
...............
วันนี้....
นัดกับ Lillian ว่าจะไปเอา Alien Card กัน
โอย..กว่าจะได้ ใช้เวลา 1 เดือนอ่ะ
แล้วก็...ถีบจักรยานไป!!
เราใช้เวลาหนึ่งคืนในการทำใจเพื่อจะขี่จักรยาน
แล้วเชื่อไหมทุกคน...
เราสามารถข้ามผ่านเวลานั้นมาได้ โดยไม่ล้ม!!!
โอยโคตรดีใจอ่ะ มี progress
ถึงแม้จะแอบเหนื่อยมากและขี่ตามไม่ทันชาวบ้านซะเป็นส่วนใหญ่
แต่ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่จะขี่จักรยานไปไหนมาไหนได้แล้วล่ะ
เอาล่ะ ไม่มีอะไรจะเล่าแล้ว
แต่ก็อยากบอกว่าคิดถึงทุกคนมากๆ
ถึงแม้ว่าทุกคนที่นี่จะดีกะเราแค่ไหน แล้วเราก็รู้สึกดีกับเค้ามากแค่ไหน
แต่เราก็ไม่เคยลืมวันเวลาดีๆที่เรามีด้วยกันเลยนะ
คิดถึงมาก...
จนกว่าจะได้พบกันอีกครั้ง
posted by *BoW* @ 9:17 PM
7 Comments:
ตรงล่างๆ อ่านแล้วซึ้งมากเลย
คิดถึงแกเหมือนกัน บางครั้งเรามีเรื่องอะไรที่อยากเล่าให้แกฟัง แล้วก็นึกขึ้นมาได้ ว่าแกไม่ได้อยู่ที่นี่
แต่ใจเราถึงกันเสมอนะ :)
ขี่จักรยานระวังๆ นะคับ เดี๋ยวได้มาอีกแผล
อืม พี่อิง อ่านแล้วซึ้งมากมายจิงๆ ด้วย
คิดถึงม้ากมากคับ
ดูแลสุขภาพนะคับ
เปนห่วงนะ -_-
คิดถึงเช่นกัน
ไม่ได้อ่านไดอารีตั้งนานเลยวุ้ย
งานยุ่งๆ
เดี๋ยวว่างๆ จะมานั่งอ่านย้อนหลังจ๊ะ สัญญา
แล้วไอ้หลายคนข้างล่างมาทำซึ้งอะไรกันนี่
คิดถึงและเหงามากเหมือนกัน จงเดินหน้าและสิ่งที่เราตัดสินใจทำไปแล้วต้องทำให้สำเร็จ เราคุยกันได้ทุกเรื่องและตลอดเวลานะคะ
สู้ สู้
ทุกๆคนคิดถึงพี่โบว์จังเรย ที่นู่นไม่มีปิดเทอมให้กลับมาบ้านมั่งเหรอ555
Post a Comment
<< Home