วันแรกในโรงเรียน อุบัติเหตุ และความโง่
ตื่นเช้ามาด้วยความขี้เกียจเล็กน้อย
เพราะเหนื่อยจากงาน Thai Food Festival วันเสาร์และอาทิตย์ที่ผ่านมา
ท้าวความก่อน...คือ เล่าให้ฟังแล้วใช้ไหมว่าได้รู้จักพี่คนไทยคนหนึ่ง
หลังจากนั้นเค้าก็พาไปเอาทีวี ไมโครเวฟ และพัดลมเหอๆๆๆ
เลยกลายเป็นคนที่มีอุปกรณ์เยอะที่สุดในหอเลยเพื่อนชาติอื่นตกใจกันหมด
ประมาณว่ามันไปเอามาจากไหนหว่า
รักคนไทยสุดๆตอนนี้
ก็เลยเอาแต่ขลุกอยู่กับพี่คนไทยหลายวันที่ผ่านมาและรู้จักเพิ่มอีกหลายคนทีเดียว
เมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา มีงาน Thai Food Festival ที่ Tennoji
ก็เลยติดสอยห้อยตามพี่เค้าไปด้วย....ง่าไม่งั้นได้อยู่คนเดียวง่ะ
ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเค้าเท่าไหร่หรอก ได้แต่แจกแบบสอบถาม
และพูดภาษาญี่ปุ่นงูๆปลาๆของเราไป
แต่ก็นะ...ได้ความรู้การสนทนาภาษาญี่ปุ่นมาอีกเพียบเลยล่ะ อิอิ
อ้อ..ในงานนอกจากจะมีอาหารไทย
ก็ยังมีของอื่นๆมาขายเพียบไอ้พวกป้ายห้ามสูบบุหรี่ภาษาไทย มันยังเอามาขายกันได้อ่ะ
อ้อ..แล้วก็มีนักร้องไทยมาด้วยนะ มีหวานซาซ่า กับน้ำฝน นภัสมาด้วย ...
นักเรียนไทยแห่กันไปขอถ่ายรูปคู่กันใหญ่
เราก็ด้วยแหละ แต่อย่างว่าอ่ะ ถ้าเจอเค้าที่เมืองไทยก็คงเฉยๆ เหอะๆ
นะ...แต่ที่ไม่ได้ทำไรเลยเนี่ย
พี่เค้าให้ตังค์เราอีก โคตรดีกะเราอ่ะ
....แต่เราก็คืนเค้าไปส่วนนึง เพราะเกรงใจอ่ะ พี่เค้าทำงานเยอะกว่าเราอีก...
..................................................
พอมาวันนี้ก็นะ...ไปโรงเรียน ทำความเข้าใจอะไรต่างๆเล็กน้อยแล้วก็ได้บัตรนักเรียนมาแล้วล่ะ จะได้ไปซื้อมือถือซะทีขาดการติดต่อจากโลกภายนอกมานานแล้ว
ตอนเลิกก็ได้เช่าจักรยานจากโรงเรียนไป แล้วก็จะทำเป็นเก่งขี่กลับบ้านแต่ขอบอกว่าระหว่างบ้านกับมหาลัยนี่มันอยู่คนละ campus กันซึ่งโคตรไกลอ่ะ ก็ไปกับเพื่อนฝรั่งสองคน ซึ่งนะฝรั่งอ่ะ...อยู่บ้านเค้าก็ขี่เป็นประจำ
ส่วนเรา....
ไม่ได้ขี่มาสี่ปีแล้วมั้ง เหอๆๆ
ขี่ไปสักพัก เค้าก็เริ่มเร็วๆ และก็เริ่มไม่ทัน กลัวหลงง่ะ เลยเร่งมั่งเร่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โครมมมม!!!!!!!!!
ล้มสิคะ...แล้วเอาแก้มลงตอนนี้หน้าเลยเป็นแผล เสียโฉมเล็กน้อยพร้อมกับแผลตามเข่า มือ และไหล่ มาได้ไงไม่รู้
แล้วอะไรรู้ไหมหลงทางอีกสรุปแล้ว...ก็เลยจอดจักรยานไว้ซักที่หนึ่งกันสามคนแล้วก็ขึ้นรถไฟกลับบ้านโง่ไหมล่ะคะ...ทำเป็นเก่งจะปั่นจักรยานมาราธอน
ตอนนี้ก็...มาอาศัยใบบุญพี่คนไทยคนหนึ่งเพราะยังไม่มีเน็ทให้ใช้อ่ะที่บ้านพรุ่งนี้จะมีแล้วนะ คงได้ออนและอัพไดบ่อยๆ
ตอนนี้ต้องไปก่อนล่ะนะ พิมพ์ไทยแบบไม่มีแป้นอยู่พี่เค้าใช้แป้นญี่ปุ่นอ่ะ โคตรลำบากเลยกว่าจะพิมพ์เสร็จแล้วก็จะไปซื้อมือถือแล้วล่ะ ดีใจๆๆๆเหอๆ
บ๊ายบายยยย
ปล. คิดถึงนะ อิอิ
posted by *BoW* @ 7:26 PM
13 Comments:
คิดถึงจังเลย
ดูแลตัวเองดีๆ นะ
ได้เบอร์เมื่อไหร่บอกด้วย จะได้ส่ง sms ไปหา
เหงาไหมน้อง
ขอให้ปรับตัวได้ไวๆ นะ ถ้าช่วงนี้มองเห็นแต่ความทุกข์ ความเหงา นั่นหละ ความสุขกำลังจะมาแล้ว เป็นกำลังใจให้จ๊ะ
ระวังแก้มยุบนะ อิอิ ..ล้อเล่น
ระวังตัวด้วยนะคับ
อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ
อย่าประมาทนะ
เปนห่วงนะรู้มั๊ย -__-
โชคดีมีชัย
เออหนอ...
ละเอาแก้มลง - -"
จ้ะ
...
บอกแล้วว่าไม่เหงาร้อกกกก
เราว่ายังไงๆในที่ต่างแดนแบบนั้นก็มีคนมากมายที่จากบ้านมาอย่างคิดว่าต้องเหงาแน่ๆ แล้วก็พร้อมจะเป็นเพื่อนกับเราเสมอนะ (..งงมั้ย?)
เออ.. โบว์จักรยานล้ม
ส่วนเรามอ'ไซล้มแฮะ
วันเดียวกันซะด้วยนะ
ส่วนโบว์เอาแก้มลง
เรานี่เอาก้นลงง่ะ!!
555
แต่ไม่เป็นไรมาก ไปเอ็กซเรย์มาแล้ว ทุกอย่างยังอยู่ครบ งึมๆๆ
อนึ่ง คิดถึง Tennoji ที่ๆจัดงานที่ว่านี่ใช่ในลานวัด Tennoji ป้ะ?
เคยไปเดินตอนมี Flee Market กะจะไปหาซื้อเสื้อผ้ามือสอง
แต่ปรากฏว่ามีแต่ของประเภท Art & craft และเสื้อผ้าวัยโอบ้าซัง - -"
สุดท้ายนี้ รักษาสุขภาพนะจ๊ะ
เริ่มหนาวแล้ว มีอะไรก็ใส่เข้าไปไม่ต้องยั้ง ดีกว่าป่วยแล้วทำไรก็ไม่หนุกเน้อ~ สู้ๆ!!
มาอ่านแล้วจ้า~
ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปอยู่ด้วยตอนแรกๆ งลำบากแย่เลย >___
ทีแรกตอนแกจะไปก็เฉยๆนะ ปีเดียวเอง
แต่ตอนนี้ เหนแกออนไลน์ แล้วพอรู้สึกว่าแกอยู่โน่นก็ โห ไกลเหมือนกันนะ ไม่รู้จะเหงามั่งเป่า
เปนเราเราจะอึดอัดมั้ยก็ม่ะรู้
สู้ๆนะแก ทำได้อยู่แล้วๆๆๆ
ทางนี้มีไรหนุกๆ จะเล่าให้ฟังบ่อยๆ
สู้ๆ
miZ..... :D
คิดถึงนะเพ่ ขอให้แก้มหายไวๆน้อแล้วก็อย่าซ่าอีกนะอิอิไว้คุยกานในmล้ากัน(หลังสอบน้อ)
N'ไม้เข็ม
เฮ้ยแก...รีบทายาด่วน เดี๋ยวเป็นแผลเป็น หมดสวยหล่ะ...เออ...แกรู้ป่าว..เพื่อนๆๆทางนี้กำลังพิการทางสมองกันแล้วววว. เพราะสมองบวมจากการอ่านกฏหมายเกินขนาด...คิดถึงหว่ะ เออ เมย์ก้อคิดถึงนะ....:>
โอ้ยยยยยยย อิจฉาคนทำดำรงเสร็จแล้ว
อยากจะร้องไห้จะไปคืนนี้แล้วบทที่6 ยังไม่เส็ดเลยยยยยยย
ดูแลตัวเองดีๆๆๆๆๆล่ะ เรื่องหลงน่ะ จิ๊บๆ คนไทยนี่ดีกันจิงๆเลยเนอะ โชคดีๆ
อิจฉาคนมีเพื่อนคนไทย และได้กินอาหารญี่ปุ่นที่อร่อยด้วย รักษาเนื้อรักษาตัวอ่ะ อยู่ไกลบ้านเหมือนกัน เข้าใจความรู้สึก แล้วเราจะรอแกกลับมาเรียนด้วยกันน้า :)
ได้ออกกำลังกาย(ด้วยความจำเป็น)เยอะๆ หนูคงแข็งแรง และแข็งแกร่งขึ้น อย่าลืมดื่มน้ำทุกเช้านะคะ mamyเป็นห่วงสุขภาพหนู ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข และอย่าประมาทเด็ดขาด/รักและเป็นห่วงมากค่ะ
Post a Comment
<< Home